Kaybolan Sesim
Her gün aynı demi. Bi başlayamadın okuman gereken kitaba. Bi izleyemedin şiddetle tavsiye edilen o filmi. Bi araştıramadın şu yeni dünya düzeni muhabbetini. Bişey var demi. Bi olmamışlık olamamışlık var. Bi başladın mı sonu mutsuz bitecek bir girdap var. Herşey çok karışık gibi. Cevaplanamayan soruların var. Daha doğar doğmaz başlıyor yangınlarımız. Herkesin bi açlığı var: Fabrikatörün beşinci bir villaya, futbolcunun ikinci bir sevgiliye, ustanın çırağa.. Bu ihtiyaçlar giderilebiliyor ama sanki senin ihtiyacın; giderilmesini bırak tespit dahi edilemiyor gibi. Anlayamıyorsun hayatı. Sana hayat bilgisi dersinde neden yaşadığını neden bu şekilde olduğunu anlatmıyorlar tabi. Büyüdükçe içindeki koro da güçleniyor. Herşeye argüman bulabiliyorsun. Herşey saçma veya herşey mantıklı gelebiliyor. "Yaa üffff eee anlatıver, ne diyorsun?" Dur be kardeşim celallenme hemen. Dilimiz döndüğünce kendimi ve bi nebze de olsa seni rahatlatma adına birşeyler fısıldıyorum sabrediver azıcık.